Geachte, beste, liefste lezer,
Halfweg de twintig komt het leven op maandag soms vol enthousiasme de kamer binnen, om op dinsdag met het nodige drama de sfeer te verpesten. Dat ondervinden wij, Jeroen en Tine, al geruime tijd. Je vraagt je wellicht af hoe wij dan al die tijd overleefd hebben (kwestie van het dramagehalte nog wat op te krikken)?
Zonder zeveren: door er elkaar over te vertellen. We schrijven elkaar wekelijks over de zottigheden op het werk, de gevreesde vragen op het familiefeest en de herkenbare gesprekken onder vrienden. Met de knipoog, uiteraard. En dat doet ons deugd. We hopen dat “Kom, zet u” een plek kan zijn om tot rust te komen, te genieten en na te denken. Over waarom Tine Jeroen “Schwa’ke” noemt, bijvoorbeeld.
Kom, zet u.
Lees Jeroens brieven:
Lees Tines brieven:
De vorige keer in het leven van Jeroen en Tine…
#013: Dus zullen we samen
Dag Schwa’ke / Als chiromeisje van zeven zong ik het al: de wereld is een toverbal.
#012: Spel
Dag Tine / Onlangs heb ik me weer aan een ouderwetse videogame gewaagd.
#011: Omdat ik een meisje ben
Dag Schwa’ke / Naar het schijnt is er niets vrouwelijks aan.
#010: De maagdelijkheid der dingen
Dag Tine / Een tijdje geleden kreeg ik een cadeautje. En het was iets speciaals.
Kom, zet u 